ღدنیای منღ

مدت های زیاد ب دنبال "ماوا" بودم

در آدم های مختلف

در مکان هایی با منظره های متفاوت

در بوهای آشنا

در صدا هایی ک گویی از ازل در گوشم لالایی میگفتن

در خنده ها و گریه هایی ک قاب میکردم درون خاطراتم

اما...

بعد از طی کردن راهی چندساله ب مقصدی رسیدم ک خود مسیر بود

ب این پی بردم ک درون هیچ آدمی هیچ عمادی برای من نیست

تنها کسی ک حتی لحظات تنهایی ام را با او سپری میکنم "من" هستم

ولی این انتهای راه نبود...

این جاده را پیمودم و پیمودم و پیمودم

تا فهمیدم "من" فقط "من" نیست و در طول این راه همسفر دیگری نیز داشته ام

عمیق تر ب درونم نگاه کردم

نوری دیدم ک از رگ گردن ب من نزدیک تره، انگار قبل از اینکه من وجود داشته باشم من رو تا آخر وجودم دوس داشته، انگار این خفت رو قبول کرده و درون این "من" خاکی اومده تا بهم بگه هیچ وقت قرار نیست تنهام بذاره

درسته فقط یک دمیدن بود ولی برای من ماوایی شد ک "من" بی قرار رو در آغوش بگیره‌ ♡